پیشگامی در مبارزات، از خصایص و ویژگی های شاخص “آیت الله روحانی” بود. حجت الاسلام “مهدی لایینی” امام جمعه ی نکاء می گوید: آیت الله سابقه ی طولانی ای در همراهی انقلاب و امام داشتند و جزء معدود افرادی بودند پرسابقه ترین تاریخ را در حمایت از انقلاب اسلامی و امام داشتند.

در همین راستا حجت الاسلام محمد رحیمیان می گوید: از خصائص بارز ظلم ستیزی ایشان آن چنان بود که حتی در مهر دفتر ایشان از سالها قبل انقلاب، این فرمان معروف حضرت علی (ع) نقش بسته بود:

*کونوا الظالم خصماً و لمظلوم عوناَ: خصم ظالم باش و یاور مظلوم*

حاج آقا روحانی از همان سال 1355 تحت تعقیب ساواک بود و مدتی برای گریز به “سوته” رفت و ممنوع المنبر بود. ساواک مشکلات زیادی برای ایشان  به  وجود آورد به طوری که از سوته  به  گنبد و گیلان رفتند.

در پی فعالیت های سیاسی و افشاگری های حاج آقا روحانی علیه رژیم پهلوی، شبی مأمورین به خانه حاج آقا هجوم آوردند و ایشان و خانواده شان را به شهربانی بردند، بعد از آن حاج آقا را به تهران منتقل کردند. وقتی مردم بابل، امیرکلا و بابلسر از زندانی شدن حاج آقا با خبر شدند، در مسجد کاظم بیک بابل تحصن کردند و با تهدیدات علماء و تعطیلی بازار و … حاج آقا را آزاد کردند.

خدمات ایشان به انقلاب اسلامی نه در محدوده ی زمانی خاص می گنجد و نه در محدوده مکانی خاص، هم قبل و هم بعد از انقلاب، هم در داخل و هم خارج استان فعالیت و خدمت رسانی می نمودند.

ایشان در روز 21 مهر 1378 هجری شمسی مصادف با سوم رجب، سالروز شهادت امام علی النقی الهادی (ع) به لقاء پروردگارش پیوست.