مومنان باور دارند دارند پیش از اینکه ببینند!

دیگران تا نبینند باور نمی کنند!

مومنان تسلیم هستند پیش از آنکه حکمت یک دستور را بدانند!

دیگران به شرطی اطاعت می کنند که قانع شده باشند!

مومنان درون پدیده ها را می بینند اما سکوت می کنند!

دیگران ظاهر پدیده ها را می بینند و فریاد می زنند!

کسی غم مومن را نمی بیند. او غمش را برای خود نگه می دارد.

اگر جایی غمش سرریز شود آن را درون ” چاه ” می ریزد!

دیگران غم و اندوه خود را به سر و کول دیگران می پاشند!