کمتر مازندرانی است که نام آیتالله کوهستانی برایش آشنا نباشد.این پیر عارف که محل اقامتش مجمع اهل 

دل بود ,اهل معرفت با دیدارش راه سلوک می آموختند و از سفره تو حیدی اش به تغذیه روح می پرداختند.

«هرگاه روحانیون پیش آیت الله کوهستانی می رفتند,اورا در آغوش می کشیدندو آن حضرت نیز از ایشان

تفقد می نمودولی ایشان هرگاه آقای روحانی را به حضور  می پذیرفتند پیشانی وی را می بوسیدند و می فرمودند:

تو آینده اسلام هستی و من به تو امیدوارم».

اسرار ازل را نه تو دانی و نه من                     وین حرف معما نه تو خوانی و نه من